Suatu hari Nabi Sulaiman berkelana antara langit dan bumi diiringi para pengikutnya. Beliau tiba di pinggir sebuah samudera. Nabi Sulaiman terus memandang samudera itu, seperti ada yang hendak beliau cari. Tiba-tiba Nabi Sulaiman memerintahkan Ashif bin Barkhia, perdana menteri kerajaan Bani Israil untuk menyelam.

Setelah memohon izin dan berdoa, Ashif bin Barkhia lalu bergegas menyelam. Sejenak kemudian ia telah tiba di dasar samudera. Mendadak Ashif bin Barkhia terkejut. Ia melihat sebuah kubah yang sangat indah di dasar samudera!.

Ashif bin Barkhia lantas mengangkat kubah indah itu. Setibanya kembali di darat, Ashif bin Barkhia meletakkan kubah indah itu di hadapan Nabi Sulaiman. Nabi Sulaiman sangat takjub mendapati keindahan kubah tersebut. Beliau terperanjat ketika masuk ke dalam kubah. Di dalam kubah itu terdapat seorang pemuda yang sedang duduk seraya berzikir mengagungkan Asma Allah.